«بسمِ اللهِ الرّحمنِ الرّحیم»
هٌوَالفَتّاحٌ العَلیم
مطالب زیر برگرفته از کتاب به یاد آن روزها نوشته آموزگار بازنشسته آقای علیرضا بهرامی .
«مقدّمه»
اوّل کارها به نام خدا پس مبارک بود چو فرّ هما
حمد ربّ العالمین را که گنجینه گرانبها و سنگین علم را آفرید و آنچنان عظیم که آسمانها و زمین و کوهها تحمّل سنگینی آن را نداشت،ولی انسان خلیفه الهی با هیکل کوچک خود آن امانت را دریافت کرد.و شکر خدای را که سینه ای داد آدمی را تا مخزن این امانت و حافظه ای که نگاهدار امین آن باشد و حواسّی را که جذب و پخش دانه های کلامی به نفس خویش و دیگران باشد تا از خرمن علوم خوشه چینی نموده واز مزرعه این جهان سرمایه آخرت برگیرند تا به مقام قرب ربّ العالمین و دیدار او رسیده وبهشتی شوند.سپاس بر کردگار یکتا باد که مرا شوق درس خواندن داد تا در اوان کودکی که امکان تحصیل دانش برای همه فرزندان ما فراهم نبود به تحصیل پردازم،زیرا استعمار گران اروپایی که از آغاز قرن بیستم میلادی در کشورهای اسلامی جای پایی باز کرده بودنداز همان ابتدا برای پیشبرد اهداف شومشان برنامه هایی را طرح کرده بودند،روحانیون هر محلّ را که هم به فرزندان وطن درس دینداری و سواد می آموختند و هم اختلافات فیمابین مردم را از طریق شرع مقدّس اسلام و کدخدا منشی حلّ می نمودند از جامعه به حاشیه برده شدند و بنام فریبنده استعمار توانستند ملتّها را استعمار نموده،مُستشاران نابکار خود را در تمام مراحل نظامی،فرهنگی،اقتصادی و سیاسی،بر سرنوشت ملل آسیایی و آفریقایی مسلط کرده و حکّام بی سوادی را بر آنان گمارده و توانستند عاملاً و عامداً سبب عقب ماندگی ملل شرق ومردم ما شوندو،بیشتر نسل این قرن از نعمت سواد بی بهره ماندند.